Zapalenie dziąseł u kota ma różne przyczyny. Najczęstszą jest kamień nazębny oraz związany z nim rozrost bakterii. Kamień długimi miesiącami odkłada się na zębach naszego pupila – w końcu jest go tak dużo, że podrażnia dziąsła, szczególnie podczas gryzienia. Inną przyczyną jest obniżenie odporności, towarzyszące tak Prawdopodobnie konieczne będzie rygorystyczne monitorowanie stanu zdrowia psa i ewentualne leczenie. Szczepienie podaje się psom w wieku co najmniej 6 miesięcy i nie można go łączyć z innymi szczepionkami. Przeczytaj również: Borelioza u psa — objawy i leczenie; Kleszcz łąkowy - groźny również dla psów Tasiemiec u psa może może być bardzo groźny dla zdrowia i życia pupila, ale leczenie nie jest trudne. Najważniejsze to zdiagnozować chorobę jak najwcześniej. W tym celu pobiera się próbkę kału i oddaje do analizy – warto to zrobić nawet wtedy, gdy w kale nie ma widocznych pasożytów. Tasiemiec bąblowiec może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi! Pamiętaj jednak, że każdy problem zdrowotny psa lub kota powinien być konsultowany z lekarzem weterynarii. Wypadnięcie trzeciej powieki, parwowiroza u psa, czy cukrzyca u kota muszą być monitorowane przez specjalistę! . Odpowiedzi Idź do weta on ci to zdiagnozuje a tu kilka informacji dla ciebie: W przewodzie pokarmowym psów pasożytują głównie tasiemce i nicienie. Tasiemce są to robaki, o długości do 8 m, a ich ciała składają się z drobnych, połączonych ze sobą członów, które wydalane są wraz z kałem. Nicienie natomiast są barwy białej, maję długość 5 cm, i podobne są do kawałka sznurka; łatwo można je zauważyć w kale. Robaki powodują różne dolegliwości, między innymi biegunkę i świąd odbytu. Kiedy zwierzę nie jest leczone, może dojść do uszkodzenia jelit. Jeżeli zwierzę jest zarobaczone, traci apetyt, źle trawi pokarm, wymiotuje, ma biegunkę. W niektórych przypadkach cierpi na świąd odbytu i wówczas wykonuje charakterystyczne ruchy: ociera odbyt o podłogę lub różne przedmioty. Leczenie. Najważniejsze jest tu zapobieganie — na wiosnę i jesienią należy psa obowiązkowo odrobaczać. Szczenię odrobaczamy po raz pierwszy, gdy ukończy 3 miesiące życia. Przygotowujemy 1/2 główki czosnku, ucieramy dokładnie i dodajemy do 1/2 szklanki mleka. Mleko pozostawiamy na 12 godzin, a następnie wlewamy szczenięciu do pyszczka 3—4 łyżeczki. Po upływie 12 godzin zabieg powtarzamy. Psy dorosłe, które mają więcej robaków, nie reagują już na mleko z czosnkiem, należy więc podawać im leki silniej działające. W przypadku tasiemca stosujemy kurację z pestek dyni: 6 g pestek obranych z łupinki ucieramy z cukrem na gęstą masę i podajemy psu. Po upływie 2 godzin podajemy psu 1 łyżeczkę oleju rycynowego, a tasiemiec wyjdzie razem z kałem. Kurację antytasiemcową należy przeprowadzić od marca do maja, gdyż wówczas jest on najsłabszy. Po zakończeniu kuracji podajemy psu przez 1 miesiąc Sulfur D6 raz dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody. W przypadku nicieni bardzo skuteczne są lewatywy z odwaru mleka z roztartym czosnkiem, stosowanego do odrobaczania szczeniąt. Lewatywy robimy 2 razy dziennie przez 4—5 dni. Po zakończeniu kuracji podajemy psu przez 1 miesiąc Sulfur D6 raz dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody. źródło: [LINK] Gyśk odpowiedział(a) o 21:14 jeśli jest to tasiemiec uzbrojony czyli doczepiony do ściany jelita to raczej operacyjnie, a jak nie to powinno starczyć regularne odrobaczanie psa blocked odpowiedział(a) o 18:02 najlepiej idz do weterynarza Powinien go wydalić wraz z kałem. Najpierw będzie wydalał powoli ruszające sie człony napełnione jajami. W przypadku podejrzenia o inwazję tasiemców wskazane jest pobrać trochę kału do plastikowej torebki i dostarczyć weterynarzowi w celu oznaczenia gatunku tasiemca. U psa mogą występować tasiemce niebezpieczne dla człowieka. W zależności od gatunku tasiemca lekarz wskaże leki i odpowiednie leczenie dla twojego psa. blocked odpowiedział(a) o 16:37 odpowiedział(a) o 16:33 Mój ma tasiemca i dostaje zastrzyki co 2 tygodnie. Najpierw miał badany kał bo był wychudzony i nie miał apetytu. Po kuracji kolejne badanie kału. blocked odpowiedział(a) o 20:01 chyba tylko operacyjnie ;// Koniecznie idź do weterynarza- inaczej się nie da. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Zakażenie tasiemcem to wbrew pozorom dosyć częsta przypadłość. Najczęściej dochodzi do niego poprzez zjedzenie skażonego larwami surowego lub niedogotowanego mięsa wieprzowego, wołowego lub ryb. Można tez połknąć jajeczka tasiemca, które znajdują się w zanieczyszczonej wodzie. Połknięte larwy lub jajeczka zagnieżdżają się w jelicie cienkim nosiciela. Dorosły osobnik tasiemca może żyć nawet 20 lat i osiągnąć długość od 2 do 10 metrów (w zależności od tego, czy jest to tasiemiec uzbrojony czy nieuzbrojony). Larwy tasiemca mogą migrować z jelita do innych narządów, powodując poważne komplikacje zdrowotne dla nosiciela (tzw. wągrzyca). Znane są przypadki zagnieżdżania się wągrów (larw tasiemca uzbrojonego) w oczach czy w mózgu. Szczególnym rodzajem tasiemca, którym może zakazić się człowiek jest tasiemiec bąblowcowy. Choroba, którą wywołują te pasożyty, czyli bąblowica wielojamowa, jest bardzo niebezpieczną, śmiertelną chorobą. Człowiek nie jest ostatnim ogniwem w cyklu rozwojowym tasiemców bąblowcowych, jest tylko nosicielem larw, które okazują się być bardzo niebezpieczne i trudne do wyleczenia. Zagnieżdżają się one w okolicach dobrze ukrwionych narządów i powodują powstawanie torbieli. Objawy zakażenia tym rodzajem tasiemca mogą w ogóle się nie pojawić. Choroba najczęściej wykrywana jest przypadkowo, przy wykonywaniu badania ultrasonograficznego (USG). Jakie są najczęstsze objawy zakażenia tasiemcem? skurcze żołądka; biegunka; utrata apetytu lub niepohamowany głód; utrata masy ciała; apatia; Większość ludzi zakażonych przez wiele lat nie odczuwa żadnych objawów związanych z pasożytem. Po prostu nagle wszystkie objawy dają o sobie znać. Pierwsze co powinno nas zaniepokoić to ruchy larw tasiemca, które dają się zaobserwować w stolcu zakażonego. Jakie naturalne środki zastosować aby pozbyć się nieproszonego gościa z naszego organizmu? 1. Oregano Zioło to zawiera w sobie, między innymi, fenole, które doskonale zwalczają pasożyty jelitowe. Wystarczy codziennie pić napar z suszonych liści oregano lub kilka kropel świeżego soku z oregano. 2. Dynia Pestki dyni lub olej z pestek dyni to doskonałe lekarstwo zwalczające nieproszonych gości zamieszkujących nasz organizm. Zawarta w nich kukurbitacyna działa paraliżująco na układ nerwowy pasożytów, dzięki czemu są zalecane przy wszelkich zakażeniach pasożytniczych. Należy jednak pamiętać, że najlepsze efekty dają świeże pestki dyni, które zawierają najwięcej zabójczej dla pasożytów substancji. 3. Olej kokosowy Olej kokosowy jest znany i ceniony zarówno w kuchni jak, i w kosmetyce. Jest też zabójczy dla różnego rodzaju pasożytów, które czasami zamieszkują w naszych ciałach. Aby pozbyć się nieproszonych gości, należy jeść co najmniej 6 łyżek oleju kokosowego dziennie. 4. Piołun Najskuteczniejsza postać piołunu, która zwalcza pasożyty to wyciąg z tej rośliny lub napary z suszonej części nadziemnej. Wadą piołunu jest bardzo gorzki smak. 5. Kora kruszyny Wykazuje ona działanie silnie przeczyszczające. Pobudza perystaltykę jelit i działa toksycznie na większość pasożytów jelitowych, w tym też na tasiemce. Zaleca się picie naparu z kory kruszyny. Dla wzmocnienia efektu można ją mieszać z korą dębu. 6. Czosnek Znany jest ze swoich właściwości antyseptycznych, biobójczych i wzmacniających odporność. Sprawia, że pasożyty są „wypędzane” z naszego organizmu. Zaleca się codzienne spożywanie przynajmniej 3-4 główek świeżego czosnku lub wykonanie specjalnej maści na bazie sprasowanego czosnku i wazeliny. Substancje zawarte w czosnku nakładanym na skórę bardzo szybko przenikają do krwiobiegu i działają równie skutecznie, co czosnek bezpośrednio spożywany. 7. Marchew i kapusta Dzięki dużej zawartości siarczanów, która powoduje powstanie środowiska niesprzyjającego przeżyciu pasożytów, marchewka i kapusta są skutecznymi lekarstwami zwalczającym tasiemce. Wystarczy przez około 2-3 dni prowadzić dietę marchewkowo -kapuścianą. Jeść surowe marchewki i często popijać sok z kapusty. 8. Cebula i mleko Dużą skuteczność w zwalczaniu tasiemców (oraz innych pasożytów jelitowych) wykazuje mieszanka cebuli z mlekiem. Wystarczy, że duża, obraną z łupin cebulę ugotujesz w ok. 0,5 litra mleka, wywar powinien gotować się co najmniej 20 minut. Wystudzony napar pijemy rano, najlepiej na czczo. Dobrze jest przygotować mieszankę wieczorem. 9. Czarnuszka siewna Skuteczne działanie odrobaczające oraz przeciw pasożytnicze wykazują nasiona czarnuszki. Wystarczy, że chory codziennie wypije pół szklanki naparu z nasion czarnuszki, zaleca się aby napar popić szklanką ciepłej, czystej wody. 10. Goździki, pieprz cayenne, tymianek, pieprz czerwony… Zioła, które skutecznie zwalczają zarówno zakażenia tasiemcem, jak i innymi pasożytami, to ostre i gorzkie przyprawy. Dlatego w czasie leczenia warto jest często i w dużych ilościach dodawać je do swoich posiłków. Zakażenie tasiemcem może przydarzyć się każdemu. Podstawowym źródłem zakażenia jest nieodpowiednia higiena osobista, przede wszystkim brak zwyczaju mycia rąk po wyjściu z toalety. Aby obronić się przed nieprzyjemnymi zakażeniami pasożytami i robakami należy przestrzegać kilku podstawowych zasad: zawsze pamiętać o dokładnym myciu rąk, zwłaszcza po wyjściu z toalety oraz przed posiłkiem; dbać o higienę paznokci, regularnie je skracać; nigdy nie pijemy surowej wody i nieprzebadanego wcześniej mleka; zawsze myjemy owoce i warzywa; dokładnie przygotowujemy wszystkie potrawy mięsne, nie dopuszczamy do zjedzenia niedogotowanego mięsa; spożywane przez nas mięso powinno pochodzić z pewnych źródeł, szczególną uwagę należy zwracać na dziczyznę. Tasiemiec jest pasożytem, który bytuje w ludzkim jelicie. Do objawów zarażenia należą: spadek masy ciała, nudności, bóle brzucha czy osłabienie. Leczenie polega na podawaniu leków przeciwpasożytniczych, których zadaniem jest pozbycie się treści Rodzaje tasiemców Objawy zarażenia tasiemcem Profilaktyka i leczenie zarażenia tasiemcem Tasiemiec u psa i kota Do zakażenia tasiemcem najczęściej dochodzi poprzez spożycie surowego mięsa pochodzącego od zarażonego zwierzęcia. Objawy zwykle są podobne do wielu chorób układu pokarmowego, dlatego bardzo ważna jest prawidłowa diagnostyka i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Rodzaje tasiemców Tasiemiec jest pasożytem bytującym w przewodzie pokarmowym. Występuje w kilku formach; najczęściej w ludzkim organizmie spotykamy tasiemce nieuzbrojone, uzbrojone, rzadziej bąblowce. Do zarażenia tasiemcem nieuzbrojonym dochodzi wskutek spożycia zarażonego, surowego mięsa, głównie wołowego. Larwy tasiemca są niewielkie, słabo widoczne w mięsie, dlatego łatwo je przeoczyć. Dorosła postać pasożyta może osiągnąć długość nawet 12–15 metrów. Tasiemiec uzbrojony występuje w ludzkim organizmie w dorosłej postaci lub larwalnej. Druga jest groźniejsza dla zdrowia, ponieważ może bytować w narządach wewnętrznych, upośledzając ich działanie. Tasiemiec uzbrojony różni się od nieuzbrojonego budową. Ma haczyki i przyssawki, dzięki którym przyczepia się do ścian jelita cienkiego. Do zarażenia dochodzi podczas jedzenia surowego lub niedogotowanego mięsa wieprzowego, pochodzącego od zarażonych świń. Najrzadziej spotykanym rodzajem tasiemca jest bąblowiec, ponieważ źródłem zarażenia są zwierzęta domowe. Do zarażenia dochodzi w trakcie spożycia larw tasiemca przez człowieka. Larwy atakują ważne narządy w organizmie i mogą spowodować w nich nieodwracalne zmiany groźne dla zdrowia. Objawy zarażenia tasiemcem Zarażenie tasiemcem może nie dawać żadnych objawów. Mogące pojawić się symptomy zarażenia to: bóle brzucha, utrata masy ciała, zmniejszony apetyt, osłabienie i apatia, zaparcia lub biegunki. Może pojawić się także uczucie ssania w żołądku bezpośrednio po spożyciu posiłku, a także zmiana w rytmie wypróżnień. Jeśli podejrzewamy u siebie zarażenie tasiemcem, spowodowane na przykład spożywaniem tatara niewiadomego pochodzenia, warto zgłosić się na badania. Fragmenty tasiemca mogą być również zauważalne w wydalonym kale. Aby potwierdzić zarażenie tasiemcem, konieczne jest wykonanie badań, przede wszystkim kału. Profilaktyka i leczenie zarażenia tasiemcem Informacja o zarażeniu tasiemcem dla wielu pacjentów jest zaskakująca, tym bardziej że różne choroby układu pokarmowego mają podobne objawy. Leczenie powinno się odbywać pod kontrolą lekarza, który po otrzymaniu wyników badań włączy odpowiednie leki. Zarażonym osobom podaje się lek zawierający albendazol, który ma działanie przeciwpasożytnicze i działa na larwy, jaja i dorosłe osobniki. Po terapii tasiemiec traci przyczepność w jelicie i jest wydalany we fragmentach wraz z kałem. Aby kuracja była skuteczna, należy wydalić całego pasożyta wraz z główką, która ma właściwości samoregenerujące. Czas trwania kuracji zależy od długości tasiemca i reakcji organizmu pacjenta na podawane leki. Po zakończeniu leczenia należy wykonać powtórne badanie kału, aby upewnić się, czy nie znajdują się w nim pasożyty. Można uchronić się przed zarażeniem tasiemcem, wprowadzając działania prewencyjne. W pierwszej kolejności warto unikać spożywania surowego mięsa. Jeśli jest to jednak konieczne, powinno się sięgać po mięso pochodzące z zaufanych źródeł, przebadane przez lekarza weterynarii. Podczas gotowania warto zwrócić uwagę na obróbkę termiczną. Zamiast podawania surowego mięsa, można przygotować coś gotowanego, smażonego czy pieczonego. Przed spożyciem owoców lub warzyw konieczne jest dokładne umycie ich. Równie ważna jest higiena osobista. Zawsze przed jedzeniem warto umyć ręce wodą i mydłem. Tak samo powinno się postępować po zakończeniu zabawy z psem czy kotem. Przeczytaj również: Owsiki - jak je wyleczyć domowymi sposobami? Tasiemiec u psa i kota Tasiemiec może występować u zwierząt domowych, jak pies i kot. Pasożyty są u nich krótsze niż ludzkie (tasiemiec bąblowcowy). U psów do zarażenia może dojść wskutek kontaktu z innym zarażonym zwierzęciem. Potencjalne objawy zarażenia tasiemcem u psa to: nagły spadek wagi, wymioty, wylizywanie odbytu lub jego okolic, zaparcia, apatia i matowa sierść. Podejrzewając zakażenie tasiemcem u zwierzęcia, należy przeprowadzić badanie kału pod kątem pasożytów. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku konieczne jest wprowadzenie farmakologii pod okiem lekarza weterynarii. Bibliografia Baklayan, Pasożyty: prawdziwa przyczyna chorób: diagnostyka i samodzielne leczenie, tłum. K. Petrikowska, Vital, Białystok 2016. D. Grygierczyk, Pasożyty znane i nieznane, czyli krótki przewodnik dla studentów medycyny i lekarzy, Wydawnictwo Śląski Uniwersytet Medyczny, Katowice 2016. H. Stępień-Rukasz, Diagnostyka wybranych inwazji pasożytniczych przewodu pokarmowego człowieka, Wydawnictwo MedPharm Polska, Wrocław 2017. U psów mogą występować nicienie, tasiemce, tęgoryjce, włosogłówki, lamblie. Prawie każdy szczeniak jest zarobaczony. Mógł zarazić się w łonie matki bądź poprzez mleko matki w pierwszych tygodniach życia. Typowym objawem zarobaczenia jest gruszkowaty brzuszek, szczenię ogólnie źle wygląda ma matową sierść, skóra jest mało elastyczna, wymiotuje, występują biegunki. Po raz pierwszy malucha można odrobaczyć w wieku trzech tygodni, po około 2 tygodniach odrobaczenie należałoby powtórzyć, gdyż mogły ulec zniszczeniu tylko osobniki dorosłe zaś jaja i larwy pozostały przy życiu. Odrobaczenie należy przeprowadzić naczczo, rano i przez co najmniej 3 godziny nie podawać szczenięciu pożywienia, wówczas robaki nie będą mogły schować się w treść pokarmową. Odrobaczanie najedzonego szczeniaka, u weterynarza, daje często mizerny skutek. Częstym objawem zarobaczenia są czkawki. Nicienie podchodzą do góry przewodu pokarmowego, a następnie próbują wydostać się , u psa obserwujemy wówczas odruchy wykrztuśne, czkawkę. To częsty sygnał, że trzeba powtórzyć odrobaczanie. Objawem zarobaczenia jest też tzw. saneczkowanie spowodowane swędzeniem odbytu co ma związek z wychodzącymi robakami. Niektórzy hodowcy odrobaczają szczenięta pyrantelum. W przypadku zawiesiny (należy wstrząsnąć) ważne jest ażeby nie przedawkować. Właściwa dawka to 0,2mml/1 kg wagi szczenięcia (1 cm/ 5 kg). W przypadku silnego zarobaczenia wskazane jest odrobaczane przez trzy kolejne dni. Jednakże szczeniaka należy odrobaczać bardzo rozważnie, gdyż nie wydalone obumarłe robaki mogą zostać nie wydalone i wówczas rozkładając się wytwarzają bardzo szkodliwe dla szczenięcia toksyny, które powodują zaburzenia nerwowe a nawet śmierć zwierzęcia. Normalnie pies powinien być odrobaczany dwa razy w roku. Na rynku farmaceutycznym jest bardzo dużo środków odrobaczający od tabletek poprzez pasty do zakraplaczy. Nie zapominajmy jednak iż istnieją też metody naturalne. Czy są one równie skuteczne?? Najważniejsze jest zapobieganie — na wiosnę i jesienią należy psa obowiązkowo odrobaczać. Dla szczenięcia najzdrowiej będzie jeżeli zostanie odrobaczony naturalnymi środkami: sokiem z czosnku i mleka. 20g czosnku na 200g ciepłego mleka pozostawiamy na 10-12 godzin, a następnie wlewamy szczenięciu do pyszczka 3—4 łyżeczki. Po upływie 12 godzin zabieg powtarzamy. W przypadku nicieni skuteczne są lewatywy z wywaru stosowanego do odrobaczania szczeniąt. Lewatywy robimy 2 razy dziennie przez 4—5 dni. Psom dorosłym należy podawać środki mocniej działające, farmakologiczne bądź dla najbardziej cierpliwych i wytrwałych naturalne. Na tasiemca medycyna naturalna podaję: pastę z pestek dyni muszą być świeże nie suszone: 6 g obranych pestek ucieramy z cukrem na gęstą masę i podajemy psu. Po upływie 2 godzin podajemy psu 1 łyżeczkę oleju rycynowego, a tasiemiec wyjdzie razem z kałem. Źródło: Andrzej Szymański, Lekarz domowy naturalny dla naszych braci mniejszych, OFFICYNA, Warszawa 1991, s. 17-25

tasiemiec u psa leczenie naturalne